Johfra – Vissen

Over het origineel

Vissen, of pisces is een negatief teken het laatste van de waterdriehoek, dus water in de werkelijkheid. In dit teken staat de zon eind februari, de sprokkelmaand, waarin de laatste afgestorven resten van de winter worden opgeruimd en de natuur zich langzamerhand op het begin van een nieuwe kringloop voorbereidt. De heersende planeet is Neptunus. Vóór 1856, toen deze planeet werd ontdekt, was het Jupiter.

Het teken vissen vormt de laatste fase in de ontwikkelingsgang van de mens door de twaalf zodiakale tekens. Verder gaande op zijn pad zal hij de cyclus opnieuw gaan doorlopen, maar dan in een hogere spiraal. In het teken vissen vindt de oplossing van de vorm plaats. Ook de grenzen tussen zelf en niet-zelf vallen volkomen weg.

Werden deze in het vorige teken waterman onophoudelijk overschreden, hier verdwijnen ze uit het bewustzijn. Vanuit de stoffelijke wereld wordt dit vrij-worden van de vorm als een offer en een sterven gezien. Vanuit de geest beschouwd is dit echter een bevrijding en een geboorte in een nieuwe wijdere ruimte. In dit teken worden de ervaringen, die in de afgelopen cyclus werden doorleeft, geabstraheerd. De inhoud wordt hier van de feitelijke vorm gescheiden. Slechts de essentie van het beleefde wordt behouden.

Het kenmerk van het teken vissen is dus synthese, oplossen, loslaten, wat tot uitdrukking komt bij de mysticus, die zich van de wereld der verschijnselen afwendt en verzinkt in de oergrond van alle dingen, waar hij zelf eens uit tevoorschijn kwam. De cirkel is hier gesloten. Eens kwam het leven uit de oeroceaan. Nu keert het, bewuster en rijker aan ervaring, in de diepte terug.

Doordat de scheefstaande aardas een langzame, tollende beweging maakt, verschuift dit punt zich. Het loopt terug en doet over 30 raden 2156 jaar. Kort voor het begin van onze jaartelling kan dit lentepunt van de ram in het teken vissen en zal het spoedig in het teken aquarius vallen. De traditie zegt, dat als deze equinox een ander teken binnentreedt, er een nieuwe geest over de mensheid daalt. Toen het lentepunt in het teken vissen kwam, ontstond de christelijke godsdienst. De vissen-symboliek is hierin overduidelijk. De eerste discipelen waren in de hoofdzaak vissers. De vermenigvuldiging van broden en vissen spreekt ook voor zichzelf, evenals de bisschopsmijter, die de vorm van een vissenkop heeft. Christus werd in de oudste schilderingen in de catacomben ook vaak met een vis aangeduid. Men zegt dat elke era (kosmische eeuw) een bepaalde kenmerkende geest bezit. Het vissentijdperk werd beheerst door devotie en offerbereidheid. Geloof, hoop en liefde waren de deugden van die tijd, evenals bescheidenheid en zachtmoedigheid. Hoewel van al deze zaken vaak weinig terechtkwam, was het toch het ideaal. In dit vissen-era viel daarentegen ook het dieptepunt van onverdraagzaamheid en stofgebondenheid. Wetenschap en filosofie werden meer en meer materialistisch. Tegen het einde vonden oorlogen en massamoorden plaats van een omvang en verschrikking, die de wereld nog nooit had gekend. Hoewel deze toestand nog niet is beëindigd, is er vanaf de franse revolutie een kentering te bespeuren: het begin van een nieuwe geestesgesteldheid, vooral bij de jonge generatie. Men zou hierin het eerste gloren van een nieuw tijdperk kunnen zien.

Hoewel de equinox nog niet het teken waterman is binnengegaan, overlappen de invloeden van het oude en het nieuwe elkaar duidelijk. Naaste of onder de gevestigde orde, die kennelijk zijn einde nadert en uitmondt in een grootscheeps cultureel en economisch debacle, is er veel gaande dat in een totaal andere richting wijst.

Bron: Johfra Astrologie