Johfra – Kreeft

Over het origineel

De kreeft, cancer, is een negatief teken, water in aanleg. De zon staat omstreeks 21 juni in de kreeft, bij en vlak na zijn hoogste stand in het begin van de zomer, het tijdperk van groei.

De maan is heerser van de kreeft.

Het juiste symbool voor dit teken is eigenlijk niet de bekende, grote kreeft, maar de kleine heremietkrab, die het karakter van dit teken in zijn doen en laten het best tot uitdrukking brengt. De heremietkrab heeft een weekachtig achterlijk, dat hij ter bescherming in een verlaten slakkenhuis verbergt. Groeit het diertje en wordt daardoor deze schelp te klein, dan gaat het op zoek naar een grotere, waarnaar het dan snel verhuist. Op deze manier beveiligd, loert de krab op een prooi die hij met zijn grote scharen snel grijpt om hem daarna in zijn woning rustig te verorberen.

Tekenend voor dit sterrenbeeld is ook de schuine of achterwaartse richting waarin de krab zich beweegt. Al deze eigenschappen getuigen van het psychologisch inzicht van de oude astrologen, die juist de krab als symbool kozen voor het mensentype dat onder dit teken geboren werd.

De ervaringen in de tweelingen opgedaan worden in het teken kreeft verwerkt, geclassificeerd en opgeslagen. De kreeft is een verzamelaar op ieder niveau. Stoffelijk vergaart hij mooie dingen. Emotioneel als hij van nature is, doet hij diepe ervaringen op. Als wetenschapsman verzamelt hij kennis en tracht hij inzicht te krijgen in het wezen der dingen. Zijn vaste punt is zijn huis, zijn burcht, waarin hij zich na elke exploratie met zijn nieuw verworven schatten terugtrekt. Omdat ook een schildpad zich bij gevaar direct in een beschermend pantser terugtrekt, vormde dit dier in het oude Babylon het symbool voor het teken kreeft.

Het achteruit bewegen van de heremietkrab wordt vergeleken met de eigenschap van de kreeftgeborenen om zich in het verleden te verliezen. Hij leeft in een historisch besef en terugblikkend ziet hij de continuïteit der dingen. In het oude Amerika werd daarom dit teken voorgesteld als de 'gevederde slang die achteruit beweegt'. Bij de Chinezen was het de 'doorsnee der bomen', omdat aan de jaarringen de geschiedenis van de betreffende boom was af te lezen.

Al deze eigenschappen heb ik verbeeld in het kader van dit schilderij. De kreeft zelf zit op zijn schatten, die hij, in een ijzeren kist verborgen, onder het zand verstopt heeft. Hij grijpt naar de maan, de hier heersende planeet (waarover later meer). Uit spleten in het kader komen graaiende handen, die naar sieraden en juwelen grijpen – voornamelijk aquamarijn en maansteen. Om het opdoen van emotionele ervaringen weer te geven, heb ik de parel gekozen, het klassieke symbool van het lijden waaruit inzicht voortkomt. Een parel is een soort ziekteverschijnsel van de oester. Door een ongelukkig toeval is een vreemd voorwerp, een steentje, of scherfje van een kapotte schelp in de mantelholte van het dier terechtgekomen. Dit irriteert het weke gevoelige lichaam van de oester, die als reactie hierop het vreemde voorwerp laag over laag met parelmoer bedekt en zo minder last heeft van de scherpe kantjes. Zo ontstaat uit het lijden een prachtig juweel.

Naast de open oester rolt een heilige pillendraaier (de kephera of de scarabee uit het oude Egypte) een parel tegen de helling op. Ik heb dit als dubbelsymbool gebruikt. Deze 'scarabaeus sacer' is een kever die zijn ei in een door hem tot een bal geknede hoop mest legt. Deze bal rolt hij in een gat dat hij van tevoren voor dit doel heeft gegraven. Hier veilig onder de aarde verborgen en ruim van voedsel voorzien, ontwikkelt zich via diverse gedaanteverwisselingen de nieuwe kever. De oude egpytenaren, die niet wisten dat van tevoren een eitje in de mest was gelegd, meenden dat de kever zichzelf uit deze rottende substantie schiep. De zogenaamde generatio spontanea.

De meest algemene beminden zich bovenaan namelijk de sleutel en het sleutelgal. Buiten de populaire psychoanalytische duiding die direct op de seksualiteit slaat, stelt het in dit geval de mysteriën voor. Er wordt niets anders mee gezegd dan dat de hierop volgende reeks van vier emblemen de sleutel tot het universum vormen.

Het zijn de vier kleuren van de tarot die tevens te attributen, de 'magische wapens' in de rituele magie zijn.

De staf betreft het vuurelement, de beker het waterelement, het zwaard het luchtelement en het pentagram het aarde-element. Volgens de klassieke traditie vormen deze elementen de astrale formules waarnaar alle dingen in het heelal zijn getoonzet. Beheerst de magiër deze krachten, dan bezit hij de sleutel tot de schepping en is hij de koning der wereld, uitgebeeld in de rijksappel ernaast.

Ook hier is het dus weer een ordening, een classificatiesysteem, waardoor de mens een greep op de veelheid van openbaring probeert te krijgen.

Geheel links bevindt zich het ankh kruis dat in Egypte het symbool was voor het 'eeuwige leven', de 'onsterfelijkheid'. Eronder is een kleine naar benden gerichte driehoek te zien: het teken voor het element water zoals de alchemisten dit aanduiden.

Rechtsboven als magisch embleem staat het planeetzegel van de maan waaronder 'de slang die achteruit beweegt' te zien is.

Bron: Johfra Astrologie